Yaşlanma hayatın doğal bir parçasıdır, ancak bugünün hızlı tempolu dünyasında, yaşlanmak genellikle görünmez olmak gibi hissediyor. İnsanlar her zamankinden daha uzun yaşarken, yaşlılara saygı ve bakım hızla azalıyor. Dünya Sağlık Örgütü'ne göre, bu ihmal yalnızlık, finansal mücadeleler ve sistemik önyargı ile işaretlenmiş sessiz bir kriz yarattı. Şehirlere dağılmış daha küçük aileler ve anlamlı etkileşim için sınırlı fırsatlar ile, birçok yaşlı yetişkin kendilerini izole buluyor. Destek sunmak için emeklilik evleri, bazen yaşlıları daha geniş topluluktan ayırarak bu bölünmeyi derinleştirir. 78 yaşındaki Maria'nın söylediği gibi, \ "Çocuklarım beni ayda bir kez video çağırıyorlar. Geri kalan zaman, tek konuşmam eczane kasiyeri. Sağlık maliyetleri, özellikle artrit veya demans gibi kronik hastalıklar için, sabit gelirleri daha da zorlayarak yükselmeye devam etmektedir. Konut problemleri yaşlı yetişkinleri en çok etkiledi, birçok tahliye ile veya evlerini terk etmek zorunda kaldı çünkü merdivenlerin tırmanması imkansız hale geliyor. Bu vardiya, her yıl milyarlara mal olan dolandırıcılık ve dolandırıcılığa karşı savunmasız birçok yaşlıyı geride bırakıyor. Otomasyon ve yapay zeka, geleneksel olarak sahip tutulan birkaç işi de tehdit eder, örneğin kasiyerlerin yerini kendi kendine kontrol, anlamlı iş ve sosyal etkileşim fırsatlarını ortadan kaldırır. Semptomlar genellikle “sadece yaşlanma” olarak reddedilir ve birçok klinik çalışma yaşlı katılımcıları hariç tutar, yani tedaviler ihtiyaçlarına göre uyarlanmaz. Depresyon gibi zihinsel sağlık sorunları, demans olarak sıklıkla göz ardı edilir veya yanlış teşhis edilir, birçoğunu uygun bakım olmadan bırakır. İşyerleri, eski çalışanları paha biçilmez deneyimlerine rağmen dışarı itiyor ve daha eski sesler nadiren politika yapımına dahil ediliyor - demiryolu, daha genç nesillerden daha yüksek sayılarda oy vermelerine rağmen. Japonya’nın çok kuşaklı evleri aileleri birlikte yaşamaya teşvik ediyor. Hollanda, emeklilik topluluklarındaki öğrencileri ve yaşlıları yalnızlıkla mücadele etmek için karıştırır. Fransa’nın Alzheimer köyleri, demans hastalarının özgürce yaşayabileceği güvenli, onurlu alanlar yaratıyor. Toplum, büyüklerini beslemeyi ve desteklemeyi öğrenene kadar - onları hayatta tutmak değil - hepsi kırık bir sisteme yaşıyoruz. Bilge bir deyiş olarak, “Büyüklerini atan bir toplum kendi köklerini keser.”
